آرشیو سه‌شنبه ۱۸ اردیبهشت ۱۴۰۳، شماره ۸۴۵۶
ایران اقتصادی
۱۰
انرژی

پالایشگاه آبادان با عبور از مدیریت خسارت بار انرژی در دهه 90 به سوددهی 12 هزار میلیارد تومانی رسید

نجات پالایشگاه آبادان

مجید میرزاحیدری

نمایش تصویری متفاوت از بی کفایتی محض بیژن نامدار زنگنه وزیرالوزرای دولت قبل در مدیریت پالایشگاه صددرصد دولتی که از زیان هنگفت در دولت قبل به سوددهی12 هزار میلیارد تومانی در دولت سیزدهم رسید و به عصای دست دولت در مسیر تامین بنزین و گازوئیل هم تبدیل شد.

این داستان عجیب اما واقعی مربوط به پالایشگاه نفت آبادان است.

بیژن نامدار زنگنه در یکم دی ماه 1394 و درجمع بازرگانان اتاق بازرگانی تهران، با اشاره به واگذاری های انجام شده در وزارت نفت اذعان داشت که «دیگر چیزی در صنعت نفت ایران برای خصوصی سازی باقی نمانده جز دو پالایشگاه آبادان و اراک که هر که می خواهد حاضریم آن را هم رایگان تقدیم کنیم و افزوده که هیچ مخالفتی با ورود شرکت های نفتی غیردولتی به عرصه فروش نفت خام ندارم؛ اما باید از بازگشت پول نفت و مقصد آن مطمئن شویم چرا که نفت نباید روی آب سرگردان بماند.»

از هبه پالایشگاه آبادان به دلیل زیان دهی و ناتوانی زنگنه و تیم همراه در اداره یکی از پالایشگاه های مهم و راهبردی در کشور می توان به عنوان اوج استیصال زنگنه در دوران عملکرد در مصدر وزارت نفت یاد کرد.

چرا کارنامه وزیر نفت وقت، سرشار از بی کفایتی هایی بوده که اثرات آن همچنان بر پیکر صنعت نفت و اقتصاد کشور خودنمایی می کند؟

اما برای روشن تر شدن این ماجرا بد نیست نگاهی هرچند مختصر به کارنامه عملکرد زنگنه در دوران وزارت نفت بیندازیم.

از ترک فعل در عدم جمع آوری گازهای همراه در میادین گازی و نفتی، کم کاری در توسعه میادین مشترک نفتی بین ایران و کشورهای همسایه، پیش فروش بنزین و فرآورده های نفتی به قیمت نازل با نیت آینده فروشی و لحاظ نشدن قیمت روز در فروش این فرآورده ها، واردات بنزین و توقف تولید بنزین در پتروشیمی ها، تعطیلی کارت سوخت و خسارت صدها هزارمیلیاردی به کشور، توقف روند پالایشگاه سازی، از دست رفتن بازار نفت ایران در مدت 8 سال دولت قبل و دست آخر خسارت سنگین ایران در پرونده کرسنت می توان به عنوان مشتی از خروار مدیریت خسارت بار بیژن نامدار زنگنه بر وزارت نفت در سال های قبل یاد کرد.

بدون شک محمدجواد ظریف، وزیرامور خارجه در دولت قبل، بدون حساب نگفته بود که زنگنه وزیر نفت، در ماجرای ترکمنستان ‎خیانت کرده است.

روایتی که با رسانه ای شدن آن از سوی مالک شریعتی، سخنگوی کمیسیون انرژی مجلس، نشان داد که دل ظریف هم از دست همکارش در کابینه دولت قبل خون بوده است.

مالک شریعتی، سخنگوی کمیسیون انرژی مجلس در توئیتر خود نوشته بود که آقای دکتر ظریف! در ایامی که وزارت نفت دولت سیزدهم بدون برجام موفق شده، بدهی ترکمنستان را تسویه و قرارداد گازی را احیا کند، آنچه سال 99 در جلسه با بنده و جمعی از نمایندگان در دفترتان گفتید، علنی بگویید: «زنگنه در ماجرای ترکمنستان ‎خیانت کرد»، دانستن حق مردم نبود؟!

از قرار معلوم با روی کار آمدن دولت یازدهم، بیژن زنگنه وزیر نفت وقت، تعامل گازی ایران با ترکمنستان را در سال 95 به هم زد.

هرچند که ماجرای قطعی گاز ترکمنستان را باید نمونه ای کوچک از فهرست بلندبالای اشتباهات، ترک فعل ها و کم کاری و قصور زنگنه در صنعت نفت و گاز کشور برشمرد.

بدون شک تشکیل پرونده ترک فعل برای «بیژن نامدار زنگنه» کمترین اقدامی بوده که برای وزیر سابق نفت صورت گرفته، چراکه با بررسی کارنامه عملکرد او در همه این سال های او در وزارت نفت، بی اغراق، رسیدن به همان نتیجه ای که محمدجواد ظریف درسال 99 بدان رسید چندان هم دور از ذهن نیست.

اما پالایشگاه زیانده و در معرض واگذاری به صورت رایگان در دولت قبل، چگونه در دولت سیزدهم سودده شد و در صنعت پالایشگاهی کشور قد علم کرد؟

مدیرعامل شرکت پالایش نفت آبادان، با بیان اینکه یکی از مشخصات بارز بیژن نامدار زنگنه، وزیرنفت دولت قبل، مخالفت با ساخت پالایشگاه و توسعه پالایشگاه ها در کشور بوده است، گفت که دور شدن از اهداف راهبردی و کلان و تولید محصولات راهبردی کشور یکی از اثرات همین رویکرد وزیرنفت دولت قبل بوده است.

«حکیم قیم» درگفت و گو با «ایران»، توضیح داد که میزان زیان پالایشگاه آبادان درسال 1398 حدود 3900 میلیارد تومان بوده؛ زمانی که این پالایشگاه تحویل دولت سیزدهم شد. میزان پیشرفت فیزیکی طرح توسعه فاز2 این پالایشگاه که از سال 96 شروع شده و باید درسال 1400 به اتمام می رسید حدود 54 درصد بود، درحالیکه در دولت سیزدهم و در مدت زمان 14 ماه این میزان پیشرفت فیزیکی به91 درصد رسید و نخستین واحد آن نیز راه اندازی شد که در نوع خود یک ابرطرح محسوب می شود.

به گفته وی، در دولت قبل قرار بود که با راه اندازی فاز نخست طرح دوم توسعه این پالایشگاه، اقساط تامین منابع خارجی این طرح پرداخت شود در حالیکه به دلیل نوع عملکرد، مجبور شدند تا دو قسط اول تامین منابع خارجی را از محل اصل وام دریافتی پرداخت کنند.

مدیرعامل شرکت پالایش نفت آبادان، اذعان داشت که در دولت سیزدهم و با تلاش شبانه روزی و افزایش ظرفیت در این پالایشگاه تمام اقساط تامین منابع خارجی سال های 1401 و سال 1402 هم از محل فروش محصولات مازاد پرداخت شد.

وی گفت با پشتوانه و همت متخصصان داخلی و تلاش شبانه روزی، بخش عظیمی از ناترازی انرژی کشور توسط پالایشگاه آبادان در سال گذشته برطرف شد و این پالایشگاه در سال گذشته یکی از منجیان کشور در زمینه رفع ناترازی انرژی در کشور بوده است. مدیرعامل شرکت پالایش نفت آبادان افزود، قرار بوده که در دولت قبل بعد از راه اندازی فاز 2 ظرفیت پالایشگاه از 400 هزاربشکه در روز به 360 هزاربشکه در روز کاهش یافته و روی این عدد تثبیت بشود، هرچند که در دولت سیزدهم، ظرفیت این پالایشگاه به 500 هزار بشکه در روز رسید و باعث شده تا نقاط ضعف طرح قبلی هم پوشش داده شود.

برش

سند سوددهی پالایشگاه آبادان در دولت روحانی «ناقص» از آب درآمد

وزیر نفت با اشاره به سوددهی 12 همتی پالایشگاه آبادان در سال 1402 گفت: «این پالایشگاه که در دولت گذشته قرار بود رایگان واگذار شود، به سوددهی رسید.» اما بلافاصله یک تصویر از صورت مالی پالایشگاه آبادان منتشر شد که طبق آن سودهی این شرکت از 1399 در دولت روحانی با سود 9.7 همتی آغاز شده که با نرخ دلار آن سال رقمی معادل 400 میلیون دلار است. درحالی که سود فعلی این پالایشگاه به 270 میلیون دلار در 1402 رسیده است. ادعای کاهش 130 میلیون دلاری سود پالایشگاه آبادان درحالیست که منتقدان در هنگام انتشار صورت مالی توجه نکردند که باید صورت مالی نهایی بعد از انجام اصلاحات را مدنظر قرار دهند نه اینکه بر پیش نویس اولیه و ناقص متمرکز شوند. طبق سند نهایی و کامل، پالایشگاه آبادان در 1399 تنها 413 میلیارد تومان معادل 16.8 میلیون دلار سود ناچیز کرده ولی این رقم در 1400 به 11.5 هزار میلیارد تومان معادل 425 میلیون دلار جهش یافته است. این جهش سود خالص در پالایشگاه آبادان در دولت سیزدهم نشان می دهد مهارت روایت سازی بدون آشنایی با صورت های مالی به تنهایی کافی نیست.

شفاف سازی خروج از زیان دهی پدر پالایشگاه های ایران

دولت سیزدهم همزمان با افزایش تولید و صادرات نفت (با وجود تحریم های ظالمانه)، افزایش تولید و صادرات فرآورده های نفتی خصوصا بنزین و گازوئیل را نیز به دلیل تحریم ناپذیر بودن فرآورده ها (علی رغم تحریم پذیر بودن صادرات نفت خام) در دستور کار قرار داده است. این همه در حالی است که مصرف بنزین در کشور نیز افزایش یافته و بر اساس اعلام وزارت نفت به متوسط روزانه 114 میلیون لیتر (در روزهای غیرپیک مسافرتی سال) رسیده و رشد 20 درصدی نسبت به دولت قبل داشته است. اگرچه پالایشگاه سازی فرایند زمانبر (حداقل 5 سال) و نیازمند سرمایه گذاری 10 میلیارد دلاری است، اما قطعا یکی از اصلی ترین عوامل شکل نگرفتن پالایشگاه سازی در کشور، بیژن زنگنه وزیر سابق نفت است. بیژن زنگنه اساسا پالایشگاه سازی را کثافت کاری می خواند حتی اخیرا نیز به این موضوع اشاره مجدد کرده و آن را غیراقتصادی خوانده است. طبق گفته سخنگوی دولت، یکی از وعده های دولت سیزدهم، گره نزدن وضع اقتصادی به خارج از کشور بود که پابه پای مذاکرات برای رفع تحریم و به منظور خنثی سازی، این مسیر هم دنبال شد و شاهد اذعان منابع غربی به رکوردشکنی فروش نفت در دوران تحریم هستیم که نشان می دهد اقدام های دولت در حوزه خنثی سازی تحریم ها موثر بوده است.