رادیو و تلویزیون، دو رسانه مدرنی هستند که در قرن بیستم میلادی ظهور کردند، و در زمان سلطنت شاهان پهلوی پدر و پسر به ایران راه یافتند و با ورود خود تغییراتی ناگزیر را در بافت فرهنگی جامعه سنتی ایران موجب شدند. جدا از ورود یک تکنولوژی مدرن که به خودی خود تاثیرهایی را در پی داشت، رویکرد دستگاه حاکم و نحوه برخورد آن با این رسانه ها نیز عامل بسیار مهمی بود تا مناسبات و ارتباط حکومت- جامعه (دولت- مردم) را به گونه ای دیگر شکل دهد. پیش از آن، روزنامه ها و مجلات در ایران منتشر می شدند اما هرگز آزادی پرداختن به هر موضوعی را نداشتند. بنابراین