استاد محمد بهمن بیگی یکی از چهره های محبوب و آشنای عرصه فرهنگ و ادب و از بنیانگذاران آموزش عشایری ایران است که با تلاش و کوشش وصف ناپذیرش در جهت پرورش استعدادهای درخشان فرزندان عشایر ایران، قدم های ماندگاری برداشته است... استاد در کتاب «بخارای من ایل من» زندگی خود را این گونه ترسیم می کند: «من در یک چادر سیاه به دنیا آمدم. زندگانی را در چادر با تیر، تفنگ و شیهه اسب آغاز کردم. تا ده سالگی حتی یک شب هم در شهر و خانه شهری به سر نبردم. زمانی که پدر و مادرم را به تهران تبعید کردند، تنها فرد خانواده که خوشحال و شادمان بود، من بودم. پدرم مرد مهمی نبود. اشتباها تبعید شد. دوران تبعید مان بسیار سخت گذشت.