ما دست از سر اسطوره ها بر نمی داریم. شاید برای این است که سایه آنها همچنان بر سر ما است. با ما می آیند تا ما را بردارند و با خود ببرند به جایی که مثل اینجا نیست، دست در دست کسی یا کسانی که شبیه ما نیستند. در این همراهی ما از بودن خود به شک می افتیم و هوس شبیه آنها شدن بر دلمان می نشیند. شکل گیری حسرتی و سر زدن آرزویی و آنگاه اقدامی. این را جامعه شناسان هم می گویند. آنها برآنند که برای «مطالعه حرکت های اجتماعی در جوامع سنتی باید دلایل و کاربردها را از خلال یک واسط فهمید: انسان. انسانی که اگرچه تحت فشار امر اجتماعی است، اما این فشارها