امروزه در محافل دانشگاهی به جای اعتیاد از واژه وابستگی استفاده می شود.

هر چند که در میان مردم این بیماری، اعتیاد و خودبیمار به عنوان معتاد شناخته شده است. براساس آخرین جمع بندیهای علمی که در دهه هشتاد انجام گرفته، وابستگی یک مجموعه نشانگان بالینی است که در پی مصرف مواد علائمی در حالات رفتاری، شناختی و فیزیولوژیکی فرد مصرف کننده ظاهر می گردد. میزان وابستگی "کمی" است و به درجات مختلفی می تواند وجود داشته باشد.

شدت وابستگی با رفتارهای متعاقب مصرف مواد سنجیده می شود. بیمار وابسته به مواد علیرغم تجربه مشکلات متعدد ناشی از مصرف، قادر به قطع مصرف آن نیست و به طور اجباری و وسواس گونه به مصرف آن ادامه می دهد.

مصرف مواد یک الگوی رفتاری غیرانطباقی و بیمارگونه است که بدلیل بروز علائم رفتاری، فیزیولوژیکی و شناختی به اختلالهای بالینی در فرد مصرف کننده منجر می شود.

عوارض ناشی از مصرف طولانی مدت مواد افیونی عبارتند از:

1- اعتیاد

2- یبوست مزمن

3- تیره شدن رنگ پوست

4- کاهش میل جنسی و اختلال نعوظ در مردان

5- به هم خوردن دوره های قائدگی در زنان

6- کاهش وزن و سوءتغذیه

7- پائین آمدن سطح سلامتی به علت بی توجهی به وضعیت بهداشتی و مراقبتهای فردی

8- تغییر ساعت خواب و بیداری، خواب آلودگی و چرت زدن در طول روز

9- افسردگی

10- عوارض تزریق که عبارتنداز: آبسه، عفونتهای پوستی، اندوکاردیت، کزاز، ایدز، هپاتیت B و انتقال آنهابه دیگران

محمدحسن حاجی شفیعی