لیبرالیسم و نولیبرالیسم معاصر، به ویژه شکل های بومی شده شان در ایران اغلب روایتی وارونه از تحقق تاریخی دموکراسی به دست می دهند. لیبرالیسم مدعی است که تحقق دموکراسی در کشورهای دموکراتیک پیوندی وثیق با وجود و حضور بازار آزاد و مالکیت خصوصی داشته است. سپس گفته می شود که این بازار آزاد و مالکیت خصوصی بودند که زمینه را برای تحقق آزادی هایی، مانند آزادی بیان، آماده کردند که بن مایه های اساسی تحقق دموکراسی بودند. این روایت بسیار قابل مناقشه است؛ چیزی که هست این که دموکراسی پیش از آن و بیش از آن که متعلق به چپ یا راست باشد، یک میراث عمومی بشری است. و نه تنها یک «میراث» مشترک که یک ارزش مشترک بشری است.