در فاصله مقطع زمانی سال های 1879-1870 و نیز 1889- 1880 میلادی است که اعتراضات صنفی و متشکل کارگران فصلی دیگر را در تاریخ تحول خواهی جهان معاصر می گشاید. این تکاپوها بر محور اعتراض به طولانی بودن ساعت کار روزانه،کمی دستمزدها و عدم وجود قوانین پشتیبان کارگران بوده است. دامنه این مطالبات با گذشت زمان هر لحظه وسیع تر شده است. در فاصله سال های 1970 تا 1979 است که کارگران راه آهن و زغال سنگ در طول این ده سال چندین اعتصاب بزرگ سراسری توسط آنها سازمان داده می شوند. اعتصاباتی که غالبا با سرکوب از سوی بورژوازی آمریکا پاسخ می شنود. در 1877میلادی است که در جریان نخستین اعتصاب کارگران راه آهن علیه هیات حاکمه