شاید اگر بگوییم همینگوی نویسنده یی است که در مورد جنگ اثری ندارد گفته مان اشتباه نباشد، چرا که همینگوی در هیچ کدام از آثارش مستقیما به جنگ نمی پردازد، آنچه در آثار همینگوی تجلی می یابد اثرات جنگ بر توده بی دفاع و سرانجام هراس انگیز جنگ است. همینگوی نه دلایل جنگ را موشکافی می کند و نه جبهه یکی از طرفین را می گیرد. همینگوی در آثارش به کابوس های اذهان آسیب دیده بعد از جنگ، به تنهایی و بی خانمانی سربازان، به افسردگی روانی و وضعیت وخیم زخمی شدگان می پردازد. خشونت که همراه با جنگ در آثار همینگوی مطرح می شود برای بیان مقصودی خا به کار می رود و با مفهوم خشونت که در آثار بعد از او با سوء ادراک و تقلید