«آی خوب ها، سرورها، پیشکسوت ها، قهرمانان، آی خوب هایی که با من همکاری کردید، یک آدم بدی چهل ماه پیش آمد فدراسیون کشتی. خودش هم نیامد، آوردنش، با زور آوردنش اما، به فرموده شما فهمید که نه خوب کار کرده، نه بلد بوده کار کند. شش سال بهترین مدیر بودم اما، حالا بدترین شده ام. دوستان عزیزم، من رفتم اما، برای فرد جدیدی که امروز آمد، حرف در نیاورید، دست به دست هم دهید و کار کنید.»

این متن نامه یی بود که محمدرضا طالقانی پیش از ترک فدراسیون بر صندلی ریاست چسباند و خداحافظی کرد. این بار طالقانی قصد دفاع از خود را نداشت بلکه فقط درد دل کرد. از نامرادی ها گفت، بله قربان گوهایی که از پشت به او خنجر زدند. طالقانی همه تقصیرها را بر عهده گرفت.