سال جدید در حالی آغاز شده است که در حوزه موسیقی با تعطیلی حدود سه ماه مواجه بوده ایم. آخرین اجراهای موسیقی سال گذشته در دهه آخر دی و مربوط به جشنواره موسیقی فجر بوده است. اکنون و پس از گذشت سه ماه انتظار می رود هم به دلیل آغاز سال و هم با توجه به تعطیلی موقت اجراهای موسیقی، با یک خیزش تازه مواجه شویم. اما آنچه در پیش روست، فضایی معکوس و متفاوت را نشان می دهد. هرچند برخی تالارها نظیر وحدت و رودکی، اجراهای خود را آغاز کرده اند، اما انتظار اهل موسیقی فراتر از اجراهای پراکنده برخی گروه های ناشناخته است.

به عنوان مثال جشنواره موسیقی نواحی که 6 دوره آن در کرمان برگزار شده بود، سال گذشته به دلایل مجهول از ادامه بازماند. مسؤولان مرکز موسیقی وعده اردیبهشت 85 را به عنوان سرآغازی بر فعالیت های این مرکز در سال جدید و با برگزاری جشنواره موسیقی نواحی، اعلام کرده بودند. اما تا لحظه درج این نوشتار نه تنها از چنین جشنواره ای خبری در میان نیست که به نظر می رسد شاید اصلا چنین جشنواره ای در دستور کار نباشد. به احتمال زیاد جشنواره موسیقی جوان نیز با همین رویکرد روبرو خواهد بود. فضای موجود که به کم رنگ شدن حضور گروه های برجسته موسیقیدانان شناخته شده انجامیده، با این حال، از سوی دیگر شاهد حضور محمدرضا لطفی در ایران پس از دو دهه (هرچند یک دهه پیش نیز ایشان مدت کوتاهی در ایران فعالیت خود را از سر گرفت) و آغاز به کار مجدد مکتبخانه میرزاعبدالله و تدریس ایشان هستیم. ارکستر سمفونیک، هنوز با مشکلات گذشته دست به گریبان است و وعده حضور دوباره علی رهبری در ابهام به سر می برد و نیز شایعه حضور نادر مشایخی به عنوان رهبر میهمان قوت گرفته است با این حال هنوز برنامه مشخصی ارائه نکرده است. در این میان شاید خبر کنسرت گروه دستان، مهمترین خبر موسیقی دستگاهی باشد. این گروه قرار است تیرماه در نیاوران برنامه ای را روی صحنه ببرد. در فضای موسیقی اکنون به نظر می رسد تقابلی دوسویه آغاز شده و هم مراکز سیاستگذار و هم موسیقیدانان شاخص، خموشی و سکوت اختیار کرده اند. باید منتظر بود و امیدوار، شاید اتفاقی دیگر در راه باشد.