سازمان بهداشت جهانی اعتیاد به مواد را اینگونه تعریف کرده است: حالت مسمومیت دوره یی یا همیشگی حاصل از مصرف مکرر مواد. سازمان بهداشت جهانی به این نتیجه رسید که این تعریف اشکالات زیادی دارد و در نتیجه اعلام کرد که این اصطلاح ممکن است زیان بخش باشد و باید کنار گذاشته شود. در هر حال بخاطر رواج گسترده آن، کاربردش ادامه دارد. مهمترین مشکل این تعریف آن است که فقط مراحل پایانی اعتیاد را مشخص می کند. اغلب در مراحل پایانی (مثلا بعد از الکلی شدن) مشکلات جدی بهداشتی پیش می آید و ایجاد تغییر در فرایند اعتیاد غیرممکن می شود. همچنین این امکان وجود دارد که وابستگی روانشناختی به دارو ایجاد شود. استفاده درازمدت از مواد ممکن است توانایی شخا را در کنار آمدن با جهان واقع تحلیل ببرد. سالها ناکامی در کنار آمدن طبیعی با محیط ممکن است هیچ چیزی برای فرد باقی نگذارد. بطور خلاصه مواد ممکن است فرد را از لحاظ روانی و جسمی تغییر دهد. برای درک مساله اعتیاد باید انگیزش مصرف مواد را بشناسیم و نه صرفا تاثیرات آن را. چیزی که باید بدانیم آن است که چرا اصولا مردم مواد مصرف می کنند و چرا به مصرف مواد ادامه می دهند؛ عوامل زیستی، محیط و شخصیت چه نقشی در اعتیاد دارند؟