3 سال پیش، مردی جاافتاده و متین، با چهر ه ای که مشخصه های فرهیختگی و آرامش در آن نقش دیرینه بسته بود و با بیانی که از تجربه های گرانبهای مدیریتی حکایت داشت به بانک رفاه قدم گذاشت. مدیر عامل اسبق بانک رفاه (دکتر پرویز احمدی) سکان این کشتی بی لنگر را در حالی به جمالیان واگذار کرد که اگر چه به هدف ترسیم شده و مقصودی که انتظار می رفت برسد، نرسیده بود ولی خیلی نزدیک شده بود. بانک رفاه که بارها از توفان حوادث گذشته بود و هول گرداب های ریز و درشت را به امید پهلو زدن به ساحل مقصود، تجربه کرده بود به مدیری واگذار شد که نه تنها آرمان های مدیر عامل اسبق را باور نداشت بلکه به لزوم تعریف و ترسیم آرمان و مقصدی برای بانک رفاه معتقد نبود و همان طور که حافظ می فرماید: