ظهور گسترده رسانه متعهد یعنی روزنامه، در ایران با ظهور مشروطه خواهی گره خورده است. در این دوران روزنامه خواندن فی نفسه «کرداری مشروطه خواهانه» شده بود، کاری که از آن راه، تعلق انسان به صفوف نظم نو سیاسی تبیین می یافت.«روزنامه خواندن» امری فردی و الزاما در خلوت خانه نبود. روزنامه ها دست به دست می گشت و در مجامع بلندبلند خوانده می شد و از این راه سازنده گفت وگوی مسائل روز مملکت و آفریننده احساس ملی بود. به قول مساوات: «در واقع تلگراف در ایران حکم تلفون را پیدا کرده است. دیگر با این ترتیب هیچ وقت رشته اتصال ملت با وکلا گسیخته نمی شود. همچنین یکی از محسنات مردم ایران این است که از کارهای مملکتی