از آنجایی که نقطه عزیمت هر حرکت فرهنگی اندیشه است، اینک اندیشه ورزان سینمای ملی درگیر مبارزه با تاجران سینمایی هستند؛ آن هم با سخیف ترین شکل آن یعنی تلفیق تجارت و جهالت. پرسش اصلی این است که سهم این تاجران از جوایز جشنواره فجر چیست؟ و یا نصیب شان از هزار جایزه جهانی سینمای ایران به چه میزان است؟ و یا حتی چند فیلم از آثار پرمخاطب و تاثیر گذار در شهرهای بزرگ کشور حاصل تلاش اینان است؟ می دانیم که سینما ترکیب هنر، صنعت و اقتصاد است و می دانیم که این گروه هنرمند نیستند، ولی پرسش اصلی ما این است که این گروه بالاخره تاجرند یا صنعت گر؟ توجه صرف به بخش اقتصادی سینما بدون در نظر گرفتن و ارزش قائل شدن