اولین باری که با چهره جبرئیل سیسه آشنا شدیم به جام جهانی جوانان جهان در سال 1380 برمی گردد. سیسه هر کاری خواست با خط دفاعی ایران کرد و نهایتا فرانسه آن بازی را پنج بر صفر برد. البته فراموش نکنیم که آن موقع شکل و شمایل این بازیکن اینقدر عجیب و غریب نبود. به هر حال در این چند ساله بیشتر از اینکه بازی سیسه به چشم بیاید بدشانسی ها و قیافه های متفاوتش خبرساز شده. گویا ظاهر سیسه چندان با کسب موفقیت جور درنمی آید و به همین خاطر او جام جهانی 2006 را از دست داد. در آخرین بازی دوستانه فرانسه با چین پای این بازیکن به شکل وحشتناک و دردناکی شکست به طوری که آنهایی که در این چندساله به خاطر قیافه چندش آور سیسه از این بازیکن بدشان آمده بود نتوانستند برایش دلسوزی نکنند. جام جهانی برای سیسه به پایان رسید و او همچنان در حسرت حضور در یک تورنمنت بین المللی باقی ماند. مهاجم لیورپول رقابت های یورو2004 را هم به علت محرومیت از دست داده بود تا مشخص شود در بدبیاری آوردن در اوج قرار دارد. حتما به یاد دارید که دو سال پیش هم چه بر سر سیسه آمد. او در اولین بازی هایش در لیگ برتر یک مصدومیت فاجعه بار را تجربه کرد. بینندگان فوتبال در این دو سال دومرتبه شکستن پای سیسه را مشاهده کردند و هر موقع که نام سیسه شنیده شود بیشتر از اینکه گل هایش به یادمان بیاید قیافه های حیرت انگیز و این شکسته شدن استخوان پا در یادها زنده می شود. آیا او اگر یک ظاهر قابل تحمل داشت باز هم جام جهانی را از دست می داد؟ در این مورد باید ریمون دومنک که یک طالع بین بزرگ است اظهارنظر کند. به هر ترتیب سیسه یکی از بدشانس های بزرگ جام هجدهم لقب گرفت. او مجبور است از خانه بازی های سیدنی گوو و دیگر مهاجمان فرانسه را ببیند و به بخت بد خود لعنت بفرستد. در شرایطی که مربی فرانسه با دلایل فنی و خرافاتی چندتن از مهاجمان سرشناس فرانسه را کنار گذاشته بود فرصت خوبی به سیسه رسیده بود اما این فرصت به سیدنی گوو اهدا شد.