تصویری که از کما در اغلب فیلم های سینمایی جهان ارایه می شود تصویری غیرعلمی و ناصحیح است و این ممکن است در زندگی واقعی انسان ها ایجاد مشکل کند.

در یک مطالعه که بیش از 40 فیلم ساخته شده در میان سال های 1970 تا 2004 در آن مورد بررسی قرار گرفتند، مشخص شد تعداد فیلم هایی که در آن وضعیت بیماران کمایی به صورت علمی و صحیح نشان داده شده بسیار کم است.

در این تحقیق آمده است: «در بسیاری از فیلم ها بیماران کمایی بدون آن که لوله تغذیه به آن ها وصل باشد تصویر می شوند، در برخی دیگر هم فردی که سال ها در کما بوده ناگهان به هوش می آید و بلافاصله از جا بلند می شود و شروع به راه رفتن می کند بدون آن که هیچ مشکلی داشته باشد و در اکثر این فیلم ها بیماران کمایی بدون هیچ مشکل فیزیکی یا ذهنی تصویر می شوند.»

براساس این تحقیق این تصویرهای نادرست تلقی عمومی را نسبت به بیماران کمایی تغییر می دهد و باعث می شود کمتر کسی از عوارض معمول کمای طولانی مدت نظیر بی اختیاری دفع ادرار و مدفوع، مشکلات ذهنی و هوشی، زخم بستر و ضعف و حتی از بین رفتن عضلات اطلاع داشته باشد و در نتیجه توقعات نامناسبی در مورد بیمارانی که ممکن است پس از کمای طولانی مدت به هوش بیایند وجود داشته باشد.»