چهار محاوره فایدون، مهمانی (ضیافت)، فایدروس و جمهوری از محاورات میانی (دوره میانسالی) افلاطون را محاورات «کمال» (پختگی) می نامند. نظریه پردازی و مفهوم سازی های خلاقانه افلاطون درباره مقولاتی مانند «عشق»، «ایده ها» (مثل/صور)، «دیالکتیک»، «فیلسوف شاه» و... موجب شده است که آنها همیشه با نام افلاطون و یا وصف افلاطونی در تاریخ فلسفه همراه باشند.برخی نیز این رساله ها را به طور خاص «کلاسیک» نامیده اند؛ چرا که این آثار به جهت علو و کمالی که در آنها است بیش از محاورات دیگر مورد الهام و اقتباس نویسندگان ادوار بعدی قرار گرفته اند. سیسرون (43-106ق.م.)، فیلسوف و خطیب رومی، رساله ای را به صورت جمهوری و مندلسون