گویند تاجری بود بس زیرک و هشیار که از آب کره می گرفت و به دینار بسیار می فروخت و چهره برمی افروخت. در رندی سودایی و افسون نفس چنان بود که باری به باغداری زیر درخت سیب، سیب فروخت و زمانی به نانوایی کنار تنور، نان؛ و شامگهی به دامداری هنگام دوشیدن گاو، شیر! رفیقان به ذکاوت تجارت وی غبطه می خوردند و حسد می بردند. روزی پیرامونش گرفتند و گفتند: تو به راستی در درایت و تجارت و فراست کسب چیره دستی؛ لیک اگر بتوانی در جنگل و کوهسار به گروه آهوان پوزه بند بفروشی تا بر دهان و مشام زنند، الحق در رندی و سودایی نامبردار روزگار خواهی شد. گفت: چنین خواهم کرد! پوزه بندی چند برگرفت و در کیسه نهاد و به جنگل شد.