یکی از مولفه های تعیین کننده در فرآیند خصوصی سازی، افزایش بازدهی و کارآیی در بنگاه های اقتصادی است که شاخص «سودآوری» محصول همان بازدهی و بهره وری است. معمولا نسبت های سودآوری (Profitability Ratios) وضعیت برتر یا بدتر یک شرکت یا موسسه اقتصادی را تبیین خواهند کرد، زیرا در زیر پوشش این شاخص می توانیم زیرشاخص هایی مانند سود هر سهم (EPS)، سود تقسیمی هر سهم (DPS)، درصد سود تقسیمی (نسبت سود پرداختی)، خالص حاشیه سود (Profitmargin)، نرخ بازده سرمایه گذاری، نرخ بازده حقوق صاحبان سهام (ROE) مورد ارزیابی و سنجش قرار می گیرد. در واقع سهامداران حقوقی و حقیقی اهمیت قابل ملاحظه ای به سهام این نوع شرکت ها می دهند و همیشه تقاضا برای سهام شرکت های سودآور و پربازده بر عرضه می چربد، صف خرید برای شرکت های سودآور همواره طولانی است. بدون تردید، واگذاری 80 درصد سهام شرکت های دولتی به بخش خصوصی از مسیر بازار سرمایه مقوله ارزیابی مالی از وضعیت بنگاه های اقتصادی دولتی را در اولویت قرار خواهد داد و انتخاب یک راهبرد کارآمد را برای طبقه بندی شرکت های دولتی ضروری می سازد. در شرایط کنونی، بالغ بر 22درصد از شرکت های دولتی در زمره شرکت های «زیان ده» هستند.