وقتی که جمعه فرا می رسد، انگار حس غریبی در دلم به انتظار می نشیند و چشمانم را به شوق دیدن یار باز می کند. وقتی که جمعه فرا می رسد، ای آقای من، دلم می خواهد که با پای پیاده همراه نسیم تا حریم زیبایت ، که همان جمکران عاشق و مقدس توست، بیایم، قطره های اشک را بر پهنه صورتم بنشانم و تو را همانند عاشقان فریاد بزنم. ای مهدی(عج)، تو ای مسیحای وجود، دیگر در فراق دوری تو دل هایمان آرام و قرار ندارد. پس ای مهدی(عج) ای خوشبوترین گل نرگس دنیا بگو که کی می آیی؟ که مژده آمدنت را همه جهانیان بدانند. ای مولا می شود که آیا من شاهد شکوه قامت زیبایت باشم و نغمه عشقت طنین انداز دل های خسته و تاریک ما باشد؟ تو را همانند رخساره ماه برخواب چشمانمان تماشا کنیم و صبا بوی آمدن تو را برای ما به ارمغان بیاورد؟ پس ای امام آخرین، بگو که کی ظهور می کنی؟ تو ای مهربان من، تو ای مرهم دل های شکسته، تو ای شفابخش چشم های خسته و بی تاب، بگو که کجایی و در کدامین جمعه می آیی؟