در ادبیات اندیشه سیاسی، اصطلاح «رئالیسم سیاسی» تعبیرهای مختلفی دارد. در برخی متون که بیشتر به سیاست عملی اختصاص دارند تا فلسفه سیاسی، این اصطلاح راجع به نظری است که قدرت را غایت عمل سیاسی می داند. به این ترتیب هر عمل سیاسی باید به قصد کسب قدرت بیشتر انجام شود؛ در این نظر عاملان می توانند افراد، دولت- ملت ها، و یا احیانا عواملی چون طبقات یا سایر گروه های اجتماعی باشند - هر چند معمولا تکیه بر افراد و دولت- ملت ها است. قائلان به این تعبیر از رئالیسم سیاسی که بعضا هابز و ماکیاولی را هم مسامحتا در زمره ایشان انگاشته اند متهم به توصیه اعمال غیراخلاقی هستند؛ چرا که اولویت را چه در تحلیل و چه در تعیین هنجار عمل سیاسی بر کسب قدرت می گذارند؛ حال این کسب قدرت به شیوه اخلاقی انجام شود یا خیر.