نه، اصلا قرار نیست در تقبیح بدل شدن تفکر به «شغل» حرف بزنیم. برعکس، فقط آن کسی واقعا شغل بودن فکر را جدی می گیرد و می خواهد از راه آن کاسبی کند، که «شغل نبودن» آن را جار می زند. یک کارگر فکری تمام عیار اینقدر بی کار نیست. او با جدیت و البته با نارضایتی ای که خاص تمام شغل های عالم است، به کارش مشغول می شود.

وضعیت کنونی، کسی که قصد دارد تفکر را به حرفه خویش بدل کند، با دشواری ها و گرفتاری های خاصی روبه رو است. البته خود همین اشاره به «حرفه» تفکر ممکن است پاسداران فرهنگ را خوش نیاید. اشاره به «دشواری» نیز هیچ ربطی به آه و ناله در این باره که «اینجا قدر فکر و هنر» را نمی دانند ندارد. هیچ کجا