گویند از سلمان فارسی نقل شده که گفته: من سه روز روزه گرفتم و به غیر آب چیزی نیافتم که افطار کنم. به نزد رسول (ص) رفته و حال خود را به ایشان عرض کردم. حضرت فرمودند: “با من بیا” چون همراه آن بزرگوار رفتم، در راه بزی را دیدم. ایشان به صاحبش فرمودند: “آن را نزدیک بیاور” آن مرد عرض کرد: “یا رسول الله این بز شیرده نیست” حضرت با مهربانی درخواست خود را تکرار کردند. چون آن مرد بز خود را نزد پیامبر اسلام(ص) آورد، حضرت دست مبارک بر آن بز کشیده و در یک چشم به هم زدنی، پستان آن بز پر از شیر شد. رسول خدا(ص) فرمودند: “قدح خود را بیاور” چون آن مرد قدح خود را نزد پیامبر اکرم(ص) آورد، آن را پر از شیر کردند و به صاحب بز دادند تا بیاشامد. پس بار دیگر به من دادند تا خوردم و سیر شدم و سر آخر خودشان از آن شیر تناول کردند.

“کتاب خرایج- جلد 1”