من از تبار تشنه غروبهای انتظار

که سبز میتپد دلم به شوق دیدن بهار

بیا میان ذهن این همیشه های شب به دوش

نهال روشن سپیده را، تو مهربان، بکار

بیا برای آسمان خسته سکوت پوش

نوید بال بال آبی پرندهای بیار

بیا بخوان دوباره قصه قشنگ آسمان

به گوش بال بسته کبوتران این دیار

تمام لحظه های ما، غبار غم گرفته اند

مگر به یمن چشم تو فرو نشیند این غبار

رضا موزونی - کرمانشاه