«مدیریت، مختص جنس مذکر است. نه تنها در ایران، بلکه در سراسر دنیا این موضوع صدق می کند. می توان دلایل بی شماری را برای این پدیده نام برد، ولی هستند زنانی که با علم فراوان و پشتکار بی پایان در سطح جهان و در میان دنیای اقتصادی مردانه می درخشند، ولی تعداد آنها انگشت شمار است. در قله قدرت، هوا برای خانم ها رقیق است.»

این نتیجه ای است که IAB (انستیتوی تحقیقاتی مشاغل، مربوط به آژانس کار آلمان) در تحقیقات خود که از سال 2003 شروع کرده بود به دست آورده است.

در قله کوه قدرت، یعنی در واحد های بزرگ بخش خصوصی خانم ها به ندرت دیده می شوند. کارخانه هایی بزرگ، موسسه های عظیم، همه در دست مردان است و فقط در شرکت ها و کارخانه ها و دفاتر کوچک به زنان مدیر برمی خوریم. بعد از بررسی در 16 هزار کارخانه و موسسه IAB آمار زیر را انتشار داده است:

فقط یک چهارم از روءسا در مجموعه های اقتصادی، زنان هستند. البته این رقم در مجموع است و شرکت ها و کارخانه ها و موسسه های کوچک را هم شامل می شود.

در مجموع، در مشاغل رده دوم (مثلامعاونت) 40 درصد زنان دیده می شوند که این تقریبامیانگین تمامی شاغلان است. در آلمان تقریبا41 درصد از مشاغل در دست خانم هاست. البته بین جنسیت رییس و بزرگی کارخانه و یا موسسه ارتباط مستقیم وجود دارد. هرچه واحد اقتصادی بزرگ تر باشد، زنان مدیر کم تر دیده می شوند.

خانم ها بیشتر در واحد های خدماتی، اعم از امور پزشکی و یا اجتماعی و در بخش خصوصی عهده دار مقام ریاست هستند.

موسسه IAB در خاتمه گزارشش، پیشنهاداتی برای بهبود این وضع و برقراری عدالت کاری ارایه داده که برای مثال دو مورد بسیار مهم را می توان اشاره کرد:

1- ساعات کار برای زنان باید انعطاف پذیر باشد.

2- امکان بهتر برای نگهداری از کودکان در زمان کار مادران.

علت این تفاوت زیاد در زمان تدوین و تکامل کاری در این گزارش دیده نمی شود، اما چیزی که مسلم است هر دو جنس از تربیت علمی یگانه ای برخوردار بوده اند و بنابراین باید سرنوشت کاری آنها هم کم و بیش شبیه هم باشد.

در پایان گزارش یک بار دیگر تاکید شده که هدف نباید فقط وارد کردن زنان به دنیای مشاغل باشد، بلکه مقصد، بالا بردن مقام آنها در حد مدیریت است.