بچه ها دیگر نمی مردند. بچه هایی که تنشان نورس بود و خونشان از طراوت نخستین حیات بهره داشت دیگر نمی مردند. از آن پس برای دفاع از آنان، همه دانش بشری و ماشین های شگفتی که خرد و لیاقت آدمی پدید آورده بود، بکار گرفته می شد، و این مایه فخر آدمیان آن دوران بود که می توانستند به هم بگویند کودکان ما زنده هستند، بچه های ما زندگی می کنند، ما به آنان زندگی می دهیم و از آنچه به آنان داده ایم محافظت می کنیم. چشمهای بی لک، قلب های سالم، اندامهای بی عیب و تضمین بهره بردن از این گنج ها. دیگر بچه ها نمی مردند، دیگر بچه ها نمی توانستند بمیرند. دیگر هیچکس گرسنه نبود. "ویکتورهوگو"