نان و بنزین دو کالای با مصرف گسترده در سطح جامعه هستند که به راحتی می توان تفاوت های بی شماری بین آن دو برشمرد. اما با توجه به هدفی که در این یادداشت دنبال می کنیم به ذکر دو تفاوت بسنده می شود. یک تفاوت اساسی اینست که مصرف و تناول نان به تنهایی میسر است اما برای مصرف بنزین (که در ایران به شکل تداول در آمده است) نیاز به وجود پیش شرطی است که همانا تمکن مالی برای تملک خودرو می باشد. پس همگان و به ویژه فقرا می توانند نان را «خالی» بخورند اما فقط کسانی می توانند بنزین را مصرف کنند که توان مالی برای خرید خودرو داشته باشند. در چنین وضعیتی هر کس که ثروت بیشتری دارد می تواند خودرو