در ابتدای انقلاب جو بدبینی نسبت به سیاست های اجتماعی - سیاسی و اقتصادی رژیم پهلوی اجازه نمی داد که برخی از سیاست های درست نیز به خوبی مورد تجزیه و تحلیل قرار بگیرد. فکر می کردیم هر چه از نظام گذشته به ارث رسیده، باطل، استعماری و ظالمانه است.یکی از این سیاست ها نیز سیاست جمعیتی بود.

این مساله از سوی برخی روحانیون مطرح شد و به سیاست های اجرایی و تصمیم گیری های حوزه اقتصادی دولت نیز سرایت کرد. چون جهت گیری های دولت حمایت از مستضعفان بود، دستورالعمل های اجرایی نیز ظاهرا در این راستا بود. امتیازاتی چون اعطای وام و تسهیلات بانکی و زمین و توزیع کوپن ارزاق مصرفی براساس ملاک جمعیت بود. ظاهر قضیه نیز حمایت از خانواده های پرجمیعت بود. اما در باطن منجر به تشویق افزایش جمعیت شد. دیدگاه مذهبی برخی از آقایان این بود که امت محمدی باید تکثیر شود.