یکی از پرسش های محوری تلاشهایزنان در احقاق حقوق خویش همواره این بوده که آیا باید بر شباهت های زنان با مردان تکیه کرد یا بر تفاوت های آن ها با یکدیگر انگشت گذاشت؟ آیا زنان باید تلاش کنند که با مردان برابر شوند، یا آن که با تاکید بر تفاوت هایشان با مردان، درصدد کسب جایگاه شایسته تری در اجتماع برای خویش باشند؟ رویکرد اول، متکی بر «شباهت»، پنداشت هایی بر اساس تفاوت های طبیعی را که منجر به تبعیض علیه زنان و پیدایش قلمروهای متفاوت برای آن ها شده است، به چالش می کشد. شباهت گرایان با موانعی که به خاطر تفاوت های طبیعی یا بیولوژیک زنان و مردان،