نتایج تحقیقات بخش نورون شناسی موسسه ای در مونیخ حاکی از آن است که از حدود چهارسالگی می توان تشخیص داد ضریب هوشی کودک در چه حدی است و از شش سالگی حتی می توان پیش بینی کرد که توانایی و استعدادیادگیری او در آینده چقدر خواهد بود. اما این توانایی را می توان تا آغاز دوره جوانی پرورش داد. به مفهوم اینکه تعلیم و آموزش سنجیده هر کودک استعدادهای ذاتی او را شکوفا می کند. البته آنچه که تا شش سالگی بروز می کند توانایی ذاتی است که بستر این رشد فراهم می کند.

نکته جالبی که در تحقیق درنظر گرفته شده رابطه میان ضریب هوشی و قدرت منطق است. نتیجه نشان می دهد قبل از دوران مدرسه هیچ رابطه مشخص و معنی داری میان هوش و فکر کردن منطقی وجود ندارد. این رابطه در دوران آموزش و تحصیل شکل می گیرد. فاکتور مهم و تاثیرگذار بر این رابطه ریاضیات است.

پژوهشگران در بخش دیگری از تحقیق به زمان و نحوه شکل گیری حافظه کوتاه پرداخته اند. نموداری که نشان دهنده قدرت حافظه کوتاه مدت از شش تا هفده سالگی است نمایانگر آن است که حافظه کوتاه مدت تا سن هفده سالگی افزایش پیدا می کند اما بعد از این سن تقریبا ثابت می ماند و تغییر محسوسی نخواهد کرد. ناگفته نماند که این تحقیق محدوده سنی سه تا بیست و سه سال را در برمی گیرد. دانش آموزانی که در دوران ابتدایی حافظه بهتری برای یادگیری و از برکردن شعر و تاریخ دارند در دوران بزرگسالی نیز این توانایی را حفظ خواهند کرد.

بخش آخر تحقیق به شکل گیری اخلاق و رفتارهای سنجیده اجتماعی در شخصیت کودکان می پردازد. برای کودکان در سنین چهار، شش و هشت سالگی داستانهای مختلفی خوانده شد. در تمامی این داستانها قهرمان در بخشی از داستان ارزشهای اخلاقی را زیر پا می گذارد مثلا در داستانی که برای کودکان چهار ساله خوانده شد قهرمان داستان شیرینی می دزدد. پس از پایان داستان از کودکان چهار ساله پرسیده شد آیا کسی اجازه دارد شیرینی بدزدد؟ اگر نه، چرا؟ نتیجه نشان می دهد کودکان خیلی زود تفاوت خوب و بد را تشخیص می دهند. مثلا 98 درصد کودکان معتقد بودند نباید شیرینی دزدید چون دزدی کار بدی است.