شیرین ترین شهد نمایشی عروسکی است با تکنیک میله ای و تن پوش که داستانی ساده و زیبا دارد. دانه ای سرگردان پس از مدتها سفر بالاخره در دل خاک جای می گیرد تا رشد کند. دانه کوچک درخت تاک می شود با خوشه های انگور. زمین او را از دسیسه ای آگاه می کند. قرار است یکی از بندگان صالح خدا به زهر مسموم و تلخی زهر در شیرینی انگور مخفی شود. همه از درخت تاک می خواهند که بمیرد تا وسیله ای برای این دسیسه نشود. تاک می میرد ولی ریشه اش به دست مردی صالح، آب و خاک می گیرد و جان تازه ای می یابد. حالا همه از تاک می خواهند که شیرین ترین شهد باشد تا مرد صالح که خود به دسیسه آگاه است شیرینی او را نوش کند و نه تلخی زهر را. نمایش کوتاه است و پایانش بیشتر به یک قطع شبیه است تا یک فینال مناسب و جا دارد روی متن کار بیشتری صورت گیرد. گروه در اجرا سعی فراوان می کند تا کاری قابل قبول نشان دهند ولی ضعف متن فرصت بیشتری برای بروز مهیا نمی کند. طراحی صحنه، نور و موسیقی در خدمت کار است ولی ظاهرا نمایش هنوز در انتخاب مخاطبش کمی بلاتکلیف است. اگر کار بخواهد برای گروه سنی بزرگسال اجرا شود باید قوام بیشتری بیابد و اگر بخواهد گروه کودک و نوجوان را انتخاب کند باید در دیالوگ نویسی توجه بیشتری داشت. تشویق کردن درخت تاک به مردن، همچنین درخواست از او برای زنده ماندن، هر دو توسط زمین کمی نچسب است و می شد از شخصیت های دیگری نیز بهره گرفت. در کل نمایش شیرین ترین شهد نشان دهنده تلاش گروه اجراکننده است برای انتقال مفهوم و منظور خود که نیاز به دقت و وسواس بیشتری دارد. به نظر می رسد گروه در شکل و فرم اجرا زحمت خود را کشیده است و حالا باید به محتوای آن توجه بیشتری کند. استفاده از ویدئو پروجکشن در نمایش اضافه به نظر می آید و می توان با ابزار صحنه ای همان مسئله را منتقل کرد. همچنین بهتر بود عروسک گردان دانه نیز مانند درخت از ماسک استفاده می کرد تا تمام توجه به عروسک (سوژه) جلب شود. عروسک گردان خوب کسی است که دیده نشود.