قانون اساسی رابطه حقوقی بین حکومت، فرد، و جامعه را بیان می کند. به عبارت دیگر، قوانین اساسی مجموعه ضوابط و موازینی است که روابط دولت و حکومت را با اتباع یک سرزمین مشخص می سازد. این چنین قانون اساسی برپایه اجتماع، اجماع و موافقت شهروندان و ساکنان یک کشور و اتباع یک نظام سیاسی و بین رهبران و مردم مشروعیت می یابد و بنابراین، با قوانین و فرامین نظام ها، امپراتوری ها، و شاهان که منحصر به طرز اجرای احکام آنان بوده و با وراثت تخت و تاج و حقوق طبقات مختلف جامعه بوده، متفاوت است. مجموعه قوانین و فرامین و احکام سومری ها تحت نظر حمورابی و شاهان و امپراطوری های بابل و فینیقی ها، مصری ها، یونانی ها، رومی