پیرمردی را می شناسم که نیم قرن مستاجری و یا به قول خودش خانه به دوشی را تجربه می کند. او حدود 3دهه پیش مرد میانسالی با 3فرزند جوان و نوجوان بود و درآمدش از میانگین درآمد اهل محل در یکی از محله های جنوب غرب تهران کمی بالاتر بود که توانسته بود...... یک خانه مستقل یک طبقه اجاره کند.

او اکنون با درآمد بازنشستگی فقط یک سوئیت 25متری زیر طبقه همکف در همان منطقه اما دورتر به مرکز شهر اجاره کرده است. پیرمرد هنوز آرزوی داشتن آپارتمان حتی 30متری را در دل دارد، اما وقتی پای صحبتش بنشینی، می گوید که این آرزو را با خود به گور خواهد برد و جز تاسف کاری از دستش برنمی آید. هر کدام از ما در پیرامون خود در پایتخت، افراد پرشماری را می شناسیم که مستاجرند و از افزایش اجاره بها و قیمت مسکن فریادشان بلند است و در هر جایی که باشند این را می گویند.