فلمانسوا ما ذکروا به فتحنا علیهم ابواب کل شیی ء حتی اذا فرحوا بما اوتوا اخذناهم بغته فاذاهم مبلسون.

پس چون آنچه[ازنعمت های خدا]به ایشان تذکر داده شده بودهمه را فراموش کردند: ابواب همه چیز رابرآنها گشودیم تاآنگاه که به آنچه عطا شدند شادمان و مغرور گشتند به ناگاه آنها را به کیفر اعمالشان رساندیم و در آن هنگام خوار و ناامید شدند.

امام باقر(ع) در این رابطه فرمودند:

فلما نسوا ما ذکروا به«یعنی فلما ترکوا ولایه امیرالمومنین علیه السلام و قد امروا بها»فتحنا علیهم ابواب کل شی ء«یعنی دولتهم فی الدنیا و ماسبط لهم فیها و اما قوله»حتی اذا فرحوا بما اوتوا اخذناهم بغته فاذا هم مبلسون«یعنی بذلک قیام القائم، حتی کانهم لم یکن لهم سلطان قط فذلک قوله»بغته فنزل آخر هذه الایه علی محمد(ص:) «فقطع دابر القوم الذین ظلموا والحمدالله رب العالمین.»

اینکه آیه فرموده: پس چون آنچه [از نعمت های خدا] به ایشان تذکر داده شده بود همه را فراموش کردند؛«یعنی وقتی ولایت امیرالمومنین(ع) را ترک گفتند و آن در صورتی بود که به آن مامور شده بودند.»ابواب همه چیز را بر آنها گشودیم؛«یعنی دولتشان در دنیا و آنچه در آن گسترده شده و اما اینکه فرموده:»تا آنگاه که به آنچه عطا شدند شادمان و مغرور گشتند به ناگاه آنها را به کیفر اعمالشان گرفتار کردیم و در آن هنگام خوار و ناامید شدند«منظور از آن قیام قائم(ع) است به طوری که گویی هیچ گونه سلطه و حکومتی بر ایشان نبوده و این است که فرموده»به ناگاه«و آخر این آیه بر پیامبر نازل گشت»پس ریشه قومی که ستم پیشه کردند کنده شده و ستایش برای خدای عالمیان است.