هر سال وقتی عوارض سالیانه شهرداری را به منزل می فرستادند، برای اینکه جایزه خوش حسابی را تصاحب کنم بلافاصله به اولین شعبه بانک ملی مراجعه می کردم و مثل بچه های سر به زیر و حرف گوش کن یکجا پرداخت می نمودم و با خیالی آسوده سر بر بالین می گذاشتم و خدا را شکر می کردم که بدهکار هیچ کس حتی دولت نیستم! سال جاری، درست لحظاتی که سالگرد پیروزی بیست و هشتم را جشن گرفته بودیم و غرق در خاطرات شیرین آن روزگار گل های لبخند بر لب های خود و دیگران می کاشتیم، باز هم چشممان به قبوض مرحمتی شهرداری روشن شد، اما این بار نه یک قبض و دو قبض، بلکه سه قبض با مبالغی متفاوت مرحمت فرموده بودند که جمعا بایستی بیست و دو هزار و ششصد تومان به حساب شهرداری واریز می کردم، از خدا که پنهان نبوده از شما و عزیزان شورای شهر و شهرداری و دیگران هم پنهان نباشد که کامم تلخ شد و به قول امروزی ها حالم گرفته شد! بر آن شدم تا به شماره 1888 زنگ بزنم و انتقاد کنم، وقتی در تاریخ 16/11/85 با تلفن مذکور تماس برقرار نمودم، خانم پاسخگو فرمودند: مصوبه سال جاری شورای شهر است که قبض جدیدی با نام “بهای خدمات نوسازی” به درب منازل بفرستند و هم عوارض سالیانه را در دو قبض و یا در دو قسط برای شهروندان تهرانی ارسال کنند، البته با اندکی افزایش! با خود گفتم: کاشکی کارمند نبودم و می توانستم به خدمتگزاران صدیق و دلسوز شورای شهر که قلبشان برای شهر و شهروند می سوزد و شب و روز بی وقفه برای رفاه و آسایش آنان کار می کنند و عرق می ریزند جانا و مالا کمک کنم تا مجبور نباشند پول سطل زباله و رفت و روب شهر را از تک تک خانواده ها بگیرند، اما فیش حقوقی خودم را که نگاه کردم خجالت کشیدم، با همین چهره خیس از عرق شرم، از شهردار و اعضای محترم شورای شهر تقاضا می کنم که جایزه خوش حسابی مارا هماهنگ با نرخ تورم بالا ببرند تا ما هم مثل سنوات گذشته بتوانیم سرضرب، هنوز قبض های اهدایی به در منزل نرسیده آن را پرداخت کنیم؟ (کثرالله امثالهم انشاءالله) لازم است توضیحا عرض کنم که اعضای محترم شورای شهر عندالزوم می توانند فیش حقوقی فدوی را مشاهده فرمایند!