خورشید می بارید

درکوچه ها پربود

عطر گل توحید

آوازمی خواندند

صدها فرشته باز

از نور می گفتند

از آسمان، پرواز

پروانه ازشادی

فکرپریدن بود

درکوچه ای تاریک

یک خانه روشن بود

ازآسمان می ریخت

روی زمین، غنچه

وقتی که می خندید

آن هفتمین غنچه

یک کودک زیبا

آمد به دنیا زود

اسم قشنگ او

موسای کاظم بود