از محبت جذبه ها گردد بلند

بی محبت زندگی ماتم همه

عشق صیقل می زند فرهنگ را

اهل دل را سینه سینا دهد

پیش او هر ممکن و موجود مات

گرمی افکار ما از نار اوست

عشق مور و مرغ و آدم را بس است

دلبری بی قاهری جادوگری است

هر دو را در کارها آمیخت عشق

ارج می گیرد ازو نا ارجمند

کار و بارش زشت و نامحکم همه

جوهر آئینه بخشد سنگ را

با هنرمندان ید بیضا دهد

جمله عالم تلخ و او شاخ نبات

آفریدن، جان دمیدن کار اوست

عشق تنها هر دو عالم را بس است

دلبری با قاهری پیغمبری است

عالمی در عالمی انگیخت عشق

علامه اقبال لاهوری