بدیهی است، تمامی شرکت های هواپیمایی به ارزان تر بودن هرچه بیش تر قیمت سوخت علاقه مندند، اما نکته اینجاست که قیمت سوخت تنها به هواپیما محدود نمی شود، از این رو در حالی که قرار است قیمت سوخت خودرو افزایش پیدا کند، به طور طبیعی، قیمت سوخت هواپیما نیز افزایش پیدا خواهد کرد. به همین دلیل شرکت های هواپیمایی با درک مساله نسبت به افزایش قیمت سوخت اعتراضی ندارند، مشروط به این که اگر قیمت سوخت براساس قیمت جهانی تعیین می شود، مکانیزم نرخ گذاری نیز براساس مکانیزم های جهانی عمل شود و قیمت بلیت پروازهای داخلی براساس آزادسازی نرخ گذاری انجام شود.

در واقع، اگر بنا باشد که قیمت سوخت افزایش پیدا کند و قیمت بلیت پایین باقی بماند، به دلیل متضرر شدن، شرکت های هواپیمایی، امکان حرکت اقتصادی سالم را نخواهند داشت و طبیعتا هرج ومرج بر فضای کاری شرکت های هواپیمایی حاکم خواهد شد، به این معنا که سوبسیدهای پنهان رایج شده و شرکت های هواپیمایی با معضلاتی نظیر افت خدمات و کیفیت و خرید هواپیمای ارزان قیمت تر به منظور جبران هزینه ها، کمترشدن سرمایه گذاری در این بخش و از بین رفتن رغبت بخش خصوصی در این زمینه روبه رو خواهند شد.

با در نظر گرفتن پیش شرط های لازم، افزایش نرخ سوخت، عملی منطقی محسوب می شود، اما برای افزایش نرخ سوخت نیز باید به این نکته توجه داشت که همانند افزایش نرخ بنزین خودرو که باید به صورت تدریجی صورت بگیرد، افزایش نرخ سوخت هواپیما نیز باید تدریجی باشد و با طراحی برنامه زمان بندی شده مستمر و به کارگیری سیاست ثابت و منسجم افزایش نرخ سوخت انجام شود.