با ورود بانک های خارجی از جنس بانک های داخلی کشورهای در حال توسعه، امکان بهبود کیفیت خدمات بانکی و پایین آمدن هزینه برخورداری از آنها، فراهم می شود، زیرا رقابت این نوع بانک های خارجی با بانک های محلی می تواند به نفع مشتریان تمام شود.

نمونه های این بهبود شرایط را می توان در <گزارش توسعه جهانی> مشاهده کرد.

براساس یکی از بخش های این گزارش، حضور <بانک استابیک> آفریقای جنوبی در اوگاندا، موجب افزایش کارآمدی و سوددهی بانک تجاری ملی این کشور شده است یا با ورود <گروه بانکی اکو بانک> به آفریقای غربی، کل نظام بانکی کشورهای این منطقه، شاهد تحول و دگرگونی عظیمی در سطوح عملیاتی و مدیریتی بوده است.

البته ورود بانک های خارجی متعلق به کشورهای دارای مقررات بانکی ضعیف و نظام بانکی مالی ناکارآمد، به کشورهای در حال توسعه دیگر، می تواند ریسک های متعددی را نیز به دنبال داشته باشد.

به گفته یکی از اقتصاددانان بانک جهانی، در این حالت باید بین عدم ورود بانک های خارجی جدید و افزایش ریسک نابسامانی مالی و مقرراتی، یکی را برگزید.

اگر ورود بانک های خارجی جهان سومی به کشورهای در حال توسعه، بدون برنامه و هدف صورت پذیرد، احتمال بروز بحران های مالی و انتقال بیماری های اقتصادی و مالی از یک کشور در حال توسعه به کشوری دیگر وجود خواهد داشت.

به هر حال، اگرچه دسترسی به بانک های خارجی جهان سومی، به سرعت در حال افزایش است، اما باز هم سایه بانک های خارجی مشهور و پرطمطراق غربی بر این رقبای تازه وارد و کم تجربه سنگینی می کند. هنوز هم سهم بانک های خارجی جهان سومی از دارایی های بانکی و خارجی در تمام کشورهای در حال توسعه، بسیار اندک و ناچیز است(چیزی برابر با 5 درصد کل دارایی های بانکی خارجی). این درصد در مورد دارایی های بانکی خارجی در کشورهایی با درآمد سرانه کمتر از 825 دلار در هر سال تا حدی بیشتر است(27 درصد از کل دارایی های بانکی خارجی).

با افزایش تعداد چنین بانک هایی، رشد دارایی های بانک های خارجی جهان سومی نیز قطعی خواهد بود و این روند با افزایش و گسترش هر چه بیشتر تجارت و مبادلات اقتصادی بین کشورها و حضور سرمایه گذاران این کشورها در یکدیگر، تقویت خواهد شد زیرا که همیشه گرایش به شعب <هم وطن> در میان سرمایه گذاران کشورهای در حال توسعه، بیشتر بوده و خواهد بود.