به اعتقاد محمود معتقدی، پیکره شعر امروز به نوعی بازاندیشی در خود رسیده است. این شاعر و منتقد در گفت وگو با ایسنا متذکر شد:شعر امروز، با توجه به سابقه این نحله، از روزگار نیما تاکنون با افت و خیزهای فراوانی روبه رو بوده و در سه دهه اخیر، این دگرگونی، به خصوص در حوزه فرم و حضور صداهای تازه تر از ویژگی خاصی برخوردار بوده است. او یادآور شد:در دهه شصت که جامعه فرهنگی با نوعی سکوت و سکون و خود اندیشی همراه بود، فضای ادبیات هم همانند فضاهای مدنی، فرصتی برای عرضه خود پیدا نکرد. در واقع دهه شصت، نوعی جست وجو در هویت و بازآمدن و خیز برداشتن به روزگار دیگر بود. این دهه، پیش درآمدی به دهه هفتاد بود که ادبیات به ویژه ادبیات داستانی و شعر با بیشترین صداها و تجربه ها همراه بود. او در ادامه گفت: در دهه هفتاد بیشترین کتاب ها در حوزه شعر، دارای یکنواختی و فضاهای مشترکی بوده است. بسیاری از گذشته ها فاصله گرفتند و حضور خود را نوعی حادثه شعری می خواندند که این فضاهابه تدریپ کم رنگ وکم رنگ تر شد، تابه امروز که فضای شعربه آرامشی نسبی دست یافت و شاعران دهه80، با تفکر و رعایت اسلوب ها، از دنیای تندروی ها فاصله گرفته اند.