از عوام و حتی برخی خواص، همواره شنیده ایم که «هنرمند روح حساسی دارد». شخصا زیاد این جمله و تعبیر نهفته در آن را نمی فهمم. اساسا روح و روحیه و روان بشر، حساس است: هنرمند و ناهنرمند ندارد. آن کس که دقیق و ظریف نمی بیند، تجربه نمی کند، مشاهده گر نیست، گوشش دزدی جمله ها و لحظه ها را نمی داند، نوسانات حسی ندارد، چیزی از مفهوم و جریان روح و روحیه را از دست داده و دچار روزمرگی است: نه اینکه بگوییم روح حساسی ندارد و این طور توجیه اش کنیم. اما این را می فهمم که هنر و همه زوایای پنهان و آشکارش، همه جهان پهناورش، شور و شهود نیاز دارد.