حضرت امام خمینی(ره) درخصوص آموزش و پرورش فرمودند: «مسئله فرهنگ و آموزش و پرورش در راس مسائل کشور است. اگر مشکلات فرهنگی و آموزشی به اقتضا مصالح کشور حل شود، دیگر مسائل به آسانی حل می گردد» و از سوئی مقام معظم رهبری فرمودند: «ما باید یکی از اساسی ترین و مهمترین حرکت هایمان را حرکت به سوی سرنوشت آینده دانشگاه ها و آموزش و پرورش بدانیم؛ زیرا بسیاری از مسائل مقطعی هستند و مسائله آموزش و پرورش مساله ای دائمی و همیشگی و در حقیقت قاعده نظام جمهوری اسلامی ایران است.» پس باید گفت آینده هر جامعه بستگی به چگونگی عملکرد آموزش و پرورش و نحوه تعلیم و تربیت آن جامعه دارد و در این راه نقش و مسئولیت مهم را معلمان به عهده دارند؛ نقشی که بسیار حساس و تعیین کننده است، زیرا آموزش و پرورش نظامی بنیادین در شکوفایی استعدادهای جوانان و پلی حساس در انتقال معارف و میراث گذشتگان است و همچنین نقش اساسی در رشد و شکوفایی هر قوم و ملتی به عهده دارند؛ چون بخش مهمی از ساختار فرهنگ و بنیان ارزش جامعه به وسیله این نهاد مقدس (آموزش و پرورش) ظهور و بروز کرده و هدایت و هویت می یابد.

با نگاهی عمیق به اهداف آموزش و پرورش و به نقش مؤثر معلمان از جمله: تقویت و تحکیم مبانی اقتصادی و معنوی دانش آموزان برای رشد فضائل اخلاقی؛ افزایش قوه بینش سیاسی- اجتماعی؛ شکوفایی و پرورش دادن استعدادهای بالقوه آنان؛ ایجاد و تقویت خصایل نیکوی صرفه جویی، قناعت پذیری و مسئولیت پذیری، پایبندی به نظم، انضباط و... پی خواهیم برد. لذا مدیریت در آموزش و پرورش، که سرو کار آن با گوهر انسانی است، با مدیریت در بخش های دیگر جامعه، در درون و برون ماهیتی مادی دارند؛ بسیار متفاوت است. پس اگر بخواهیم به اهداف فوق برسیم، باید برنامه هایی جامع و کامل برای توسعه بخشی در تمام امور آموزش و فرهنگی داشته باشیم؛ زیرا پرورش نیروهای انسانی کارآمد و متعهد در جامعه از اهتمام و توجه خاص به نهاد آموزش و پرورش ناشی می شود. همچنین اگر در جست و جوی جامعه ای عدالت محور و عدالت گستر هستیم، باید اول به نهاد خانواده و بعد به آموزش و پرورشی متاثر از خانه توجه کنیم. بنابراین، اگر بخواهیم به جامعه ای متعادل و انسان ساز برسیم در اول و آخر کار باید به آموزش و پرورش بپردازیم.