یک سال پیش در این ساعات فرقی نمی کرد که شاهکومحله مرد شماره یک میانکاله است یا نه، مهم این بود که او در مظلومیت تمام سینه و سر خود را به کین گلوله یی سپرد که ماشه اش را نه یک نفر که یک جریان چکانده بود.

جریانی که همیشه سایه اش را بر عرصه های طبیعی و سودآور این سرزمین تحمیل کرده تا از هر روزنی که می تواند، بازی را به نفع خود تمام کند. با اینکه همیشه همه چیز به نام سیاست و پرده ها و پشت پرده هایش تمام می شود اما سال ها است کام پرده نشینان منابع طبیعی ایران بی آنکه نامی از آنها در میان باشد به بهانه های مختلف شیرین می شود و گاه و بی گاه فقط با کشته شدن شاهکومحله و پیروی و مومنی کمی نگرانی به وجود می آید که آن هم با سیاست معنی دار سکوت به خیر و خوشی ختم می شود: سیاست معنی داری که پیش از این تصور می شد به دلیل ناآگاهی است که مساله فراتر از اینها است.