در باب محبوبیت شرلوک هلمز لطیفه بامزه یی می گویند که طعنه آن البته به ساده لوحی امریکایی ها است. می گویند گروهی توریست امریکایی وقتی برای اولین بار لندن را دیدند کنجکاوانه از راهنمای تور نشانی خانه کارگاه نابغه را پرسیدند. فروردین امسال وقتی دوستداران اسماعیل فصیح اخبار بیماری و بستری شدن او را تعقیب می کردند در گفت وگوهای دوستانه و از میان خیل یادداشت ها، نقدها و مقاله ها معلوم شد که همه مان خوب یادمان هست خانه شبه کارآگاه خوش مشرب، رفیق باز و حاضر جواب ایرانی: جلال آریان در خیابان تکش)هویزه(است. آن وقت بود که عکس چهره بیمار فصیح را در بیمارستان با تصورمان از جلال آریان مقایسه کردیم و گفتیم شاید بد نباشد ما هم مثل امریکایی ها سری به خیابان تکش بزنیم. رمان جدید فصیح «تلخکام» منتشر شد.دوست داشتن رمان های فصیح ربط چندانی به دغدغه های روشنفکرانه یا نگاه موشکافانه ساختار داستان ندارد گرچه فصیح رمان هایی چون «زمستان 62» و «ثریا در اغما» را نوشته که نظر خوانندگان جدی تر را هم به خود جلب کرد. «تلخکام» شبیه بسیاری از داستان های دیگر فصیح است. جلال آریان برای ماموریتی عازم اروپا می شود و در لندن به موازات ماجرای عاشقانه یی به سبک خودش)با همان دم غنیمتی استثنایی(با جاوید فیروز پور ملاقات می کند. همان جاویدی که ماجرای تکان دهنده اش را در رمان «داستان جاوید» خوانده ایم. پیش از سفر هم برای آخرین بار ثریا را می بیند چون تلخکام به سبک فیلم ها و قصه های دنباله دار قبل تر از «ثریا در اغما» می گذرد. پیشنهاد ما بیشتر از آنکه کتابی خواندنی باشد ملاقات تازه یی است با جلال آریان که دوستش داریم.