اگر مربیانی از جنس علی پروین و امیر قلعه نویی، ضعف فنی و دامنه محدود اطلاعات خود را با «ملکه» کردن یک سیستم ساده پوشش می دهند، ناصر حجازی دقیقا در جهت عکس حرکت می کند: او در دوره های مختلف مربیگری خود هیچ گاه به ثبات در سیستم و ترکیب تیمش نرسید و دوست هم نداشت چنین کند.

قلعه نویی در استقلال با ملکه کردن 2-5-3 و کم کردن ضریب تغییرات در ترکیب، به موفقیت رسید اما در تیم ملی که تحت تاثیر فشار رسانه های گروهی و کارشناسان نمی توانست فوتبال ساده و قدیمی را باز کند و به 2-4-4 و 3-3-4 گریز زد، ضعف عمیق فنی اش آشکار شد. حجازی اما همان مردی است که امثال ایوب اصغرخانی و جاوید شکری را مقابل الهلال و العین در ترکیب اصلی قرار می داد و در فینال باشگاه های آسیا از محمدعلی یحیوی درون دروازه استفاده کرد. این بار هم حجازی روشی را انتخاب کرده که اجرایش برای او آسان نیست. حجازی در حالی چشم به 2-4-4 دارد که دستیار اول او فصل قبل در 30 بازی از سیستم 2-5-3 استفاده کرده بود. صادق ورمزیار هم در این زمینه نمی تواند کمک چندانی به حجازی بکند. در این شرایط احتمال غالب این است که خیلی زود- حداکثر بعد از 3، 4 بازی استقلال به همان روشی برگردد که سال ها با آن انس و الفت گرفته است: 2-5-3. در حال حاضر قربانی، صادقی، امیرآبادی و منیعی 4 بازیکنی هستند که خط دفاع استقلال را تشکیل می دهند و سان جان که از مقدونیه آمده تا ضعف عجیب استقلال در پست هافبک دفاعی را پر کند، جلوی 4 مدافع می ایستد، اما هنوز برای انتخاب 3 هافبک دیگر نتیجه نهایی حاصل نشده است. ترکیب خط میانی استقلال اما «دلخواه» هیچ کس نیست و حجازی از همین حالادر انتظار بازگشت جباری به فرم مطلوب و آماده شدن روانخواه است تا در مرکز زمین و جناح راست تیمش را تقویت کند. با تمام این اوصاف، از همین حالامی توان پیش بینی کرد خیلی زود منتظری با قربانی و صادقی مثلث دفاعی استقلال را در سیستم 2-5-3 بسازند، منیعی و پولادی زوج جناح چپ را تشکیل دهند و امیرآبادی و جباری زوج سمت راست را بسازند. سان جان هم هافبک دفاعی شود. به همین سادگی استقلال به 2-5-3 بازخواهد گشت. فقط باید صبر کنیم.