1- طرح مسئله: محقق در فرآیند پژوهش ناگزیر از نقد و بررسی است. نقد فرضیه خود و فرضیه های رقیب. مواجهه نقادانه با آرا واندیشه ها از مهمترین عوامل اثربخشی تفکر به طور کلی است. اما نظریه رقیب را چگونه می توان نقد کرد؟ این مسئله مسبوق به پرسش از مفهوم نقد است. بدون تردید براساس اصل تصور فرداز چیستی نقد، شیوه نقادی او را معین می کند. تصور ردیه انگاری نقد و فقدان هوش هیجانی محقق را به تعجیل در امر نقد سوق داده او را به رد و نقد نظریه ای می کشاند که به فهم آن دست نیافته است. در مباحثات درسی و نیز در منازعات سیاسی و کلامی به وفور می بینیم که چگونه قبل از انعقاد کلام گوینده به رد و نقد آن مبادرت می شود. اصل بدیهی اما فراموش شده مسبوقیت نقدبر فهم در مقام درمان این آسیب است.