باید بگویم که بسیار بسیار متاسفم زیرا در چند سال اخیر شاهد برگزاری جشنواره های مختلفی می باشیم که تقریبا از لحاظ نوع ساختار در انتخاب آثار، بدون قاعده و نظام خاصی می باشند. در آغاز دبیر و مجری انتخاب و سپس دبیرخانه ای بر پا می شود و البته هزینه های بخصوصی تامین می گردد (همچنین اجراهای عمومی بعد از جشنواره برای مسئولین زحمتکش) سپس صدها متن از نقاط مختلف به دبیرخانه ارسال و در عرض مدت کوتاهی باتوجه به توانایی های بالای بازخوانان محترم در تندخوانی و همچنین بهره گیری از توانایی های بصری در شناخت نویسندگان با هر نوع متن و اضافه کردن چند متن دیگر مرحله انتخاب اولیه به پایان می رسد و تعداد زیادی نویسنده نوپا، آماتور و دردسر ساز کله پا می شوند و البته حق الزحمه های مربوطه پرداخت می گردد. سپس مرحله بعد شروع می شود.

از چند آ شنای قدیمی از کارگردان و منتقد و غیره دعوت می شود که کارها را بازبینی نمایندکه البته خیلی از دوستان به علت مشغله زیاد در هیچ کدام از بازبینی ها حضور ندارند و فقط مجبور می شوند بالاجبار دستمزدهای مربوطه را دریافت نمایند و سپس جلسه انتخاب با حضور عزیزان برگزار می شود و بازتوجه به توانایی های بصری عزیزان کارهای آشنا انتخاب و چند کار سفارشی میلیونی و پرمایه هم تنگ آنها زده می شود و شروع جشنواره و باز نبود کمک هزینه برای گروه ها و نبود امکانات در سالن ها و نبود محل تمرین و دعوا و غیره بگذریم، نه نگذریم یادم رفت بگویم و در آخر برآورد چند میلیون تومانی هزینه ها البته با برآوردهای فوق الذکر می توان حدس زد که این بیت المال خرج چه شده است. حال باید پرسید آیا واقعا این نوع ساختار باعث اعتلاو رشد تئاتر کشور می گردد و یا تاکنون شده است و یا فقط باعث اعتلاو رشد بیش از اندازه اموال بعضی از عزیزان می گردد و یا چرا با این همه جشنواره رنگارنگ تئاتر مملکت ما هر روز بیشتر از روز قبل از تئاترهای روز دنیا فاصله می گیرد؟