نظر ز راه نگیرم مگر که بازآیی

دوباره پنجره ها را به صبح بگشایی

تمام شب به هوای طلوع تو خواندم

که آفتاب منی، آبروی فردایی

تو رمز فتح بهاری کلام بارانی

تو آسمان نجیبی، بلندبالایی

چه می شود که شبی ای نجابت شرقی

دمی برآیی و این دیده را بیارایی

به خاک پای تو تا من بگسترم دل و جان

صبور سبز! بگو از چه سمت می آیی

هجوم عاصی توفان به فصل غیبت تو

چه سروها که شکست و چه ریخت گل هایی