پارک ها، جنگل ها و فضاهای زیست محیطی طبیعی و شهری عوامل موثری برای حفظ سلامت روحی و جسمی شهروندان هستند. با این وجود تلقی و برداشت موجود از محیط زیست های عمومی همیشه منطبق با منافع عمومی یی نیستند که توسط تحقیقات علمی به اثبات رسیده اند.

طی دهه های اخیر فهم علمی از این موضوع که چگونه درختان پارک ها و فضاهای باز، محیطی با دوام تر در زمینه های اجتماعی و اقتصادی به شهروندان ارائه می دهند توسعه یافته است.

به رغم نظریه های علمی اثبات شده کوتاهی شهرداری های محلی در به اجرا گذاشتن این اطلاعات و به کارگیری آن در سیستم برنامه ریزی شهری در گوشه و کنار دنیا (حتی در کشورهای توسعه یافته و رو به رشد) باعث شده طبیعت شهری به عنوان هاله یی در اطراف مرکزیت شهر و نه در تمام شهر در نظر گرفته شود.