آن شب- شب جمعه آخر ماه مبارک رمضان- مثل سال گذشته دوستان هم سن و سال مسجدی، هم کلاسی ها و بچه های بسیج را به افطار دعوت کرده بود... امسال، میهمانی افطار محمد جواد 16 ساله با سال های گذشته تفاوت داشت... غباری از غم بر چهره اش نشست و قطره ای اشک به گونه اش لغزید... به یاد مادرش افتاده بود... دوری او چه سخت بود و نوجوان بی مادر، چه بی پناه... دلش می خواست با صدای بلند گریه کند اما خیلی زود به خود آمد، رسم جوانمردی نبود که دوستانش با دیدن چهره غمزده او آزرده خاطر شوند. قطره اشک را به آرامی پاک کرد و لبخندی بر لب آورد... مطمئن شد که دوستانش متوجه نشده اند...